Kamera termowizyjna, czyli termowizor
Termowizor ? optoelektroniczne urządzenie obrazowe analizujące tzw. temperaturowe promieniowanie podczerwieni. Występuje w wersjach obserwacyjnych oraz pomiarowych.
Na Zachodzie urządzenia te występują głównie pod nazwami będącymi odpowiednikami nazw: kamera termiczna, termograficzna lub kamera podczerwieni, zwłaszcza gdy z kontekstu wynika, że jej zakres czułości widmowej obejmuje pasma 3-5 lub 8-13 mikrometrów. Pasma te pokrywają się z obszarami wysokiej przepuszczalności atmosfery dla promieniowania podczerwonego.
Termogram parowozu wykonany kamerą wysokiej rozdzielczości
O atrakcyjności zobrazowań bądź badań metodą termowizyjną decyduje wszechobecność promieniowania temperaturowego, zbyteczność stosowania jakichkolwiek zewnętrznych źródeł oświetlenia, znacznie mniejszy wpływ mgieł, dymów oraz klasycznych dla promieniowania widzialnego oddziaływań maskujących. Zdolność aparatury do tworzenia, w czasie rzeczywistym, zobrazowań mikrozmian w rozkładach temperatury stwarza unikatowe możliwości obserwacji, wykrywania oraz diagnozowania stanu badanych obiektów. Operator kamery decyduje o sposobie różnicowania tych rozkładów w obrazie wyjściowym (zobrazowania czarno-białe, biało-czarne lub kolorowe z różnym doborem skal).
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Termowizor
(Co to jest kamera termowizyjna?
kamera termowizyjna, kamera termalna, termowizor, urządzenie do rejestracji i wizualizacji rozkładu temperatury na powierzchniach obiektów (odwzorowania obrazu termalnego obiektów);
działa na zasadzie przetwarzania promieniowania podczerwonego, emitowanego lub odbitego przez te obiekty, na sygnał elektryczny, a następnie na obraz oglądany na ekranie, tzw. termogram. Składa się z układu optycznego, detektora promieniowania podczerwonego (zwykle półprzewodnikowego, głównie z krzemu Si, tellurku kadmu i rtęci CdHgTe lub antymonku indu InSb) wraz z układem chłodzenia, elektronicznego toru wzmacniania, przetwarzania i wizualizacji (w kolorach lub w odcieniach szarości).
Układ optyczny składa się zwykle z: obiektywu, układu przeszukiwania (zespołu mechaniczno-optycznego złożonego z drgających lub wirujących zwierciadeł), którego zadaniem jest stopniowe (punkt po punkcie) odbieranie informacji z obserwowanego obiektu, oraz układu skupiającego promieniowanie i kierującego je na detektor. Detektory, przetwarzające promieniowanie na sygnał elektryczny, to zwykle tzw. detektory termiczne, np. bolometryczne (bolometr), piroelektryczne (piroelektryczność) lub fotonowe (półprzewodnikowe, o działaniu opartym na zjawiskach fotoelektrycznych); detektor może stanowić pojedynczy element, częściej składa się z wielu elementów w postaci linijki lub matrycy. Do przedstawiania obrazu termalnego badanego obiektu służą monitory kolorowe lub monochromatyczne. Zależnie od zakresu spektralnego, w którym działają, kamery termowizyjne dzieli się na krótkofalowe (zakres pracy 3?5 ?m) i długofalowe (8?15 ?m); zależnie od zastosowania ? na pomiarowe (dokładny pomiar rozkładu temperatury) i obserwacyjne (wierne odwzorowanie obiektu, np. scenerii obserwowanego terenu, przy tylko jakościowej ocenie rozkładu temperatury). Kamery termowizyjne znajdują zastosowanie m.in. w technice wojskowej (głównie kamery obserwacyjne długofalowe ? do prowadzenia rozpoznania w trudnych warunkach atmosferycznych i w nocy), w medycynie (np. diagnostyka chorób nowotworowych), energetyce (badanie efektywności chłodzenia urządzeń energetycznych, stanu linii przesyłowych), hutnictwie, pożarnictwie (lokalizacja źródła ognia oraz ludzi w przestrzeni zadymionej), budownictwie (badanie izolacji cieplnych), rolnictwie (wykrywanie ognisk chorób roślin, stanu wilgotności gleby), ekologii (określanie obszaru skażeń środowiska).
Źródło: http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/kamera-termowizyjna;3919516.html
Przydatny w domu
Ze względu na niską cenę i łatwą dostępność, ocet spirytusowy bywa do dziś powszechnie używany w gospodarstwie domowym jako podręczny środek czyszczący, dezynfekujący i odkamieniający oraz jako składnik w wielu tradycyjnych przepisach na domowe odplamiacze, kosmetyki, a nawet lekarstwa. Ocet był znany już od czasów starożytnych, wykorzystywano go do polewania kamieni bądź skał, które później ulegały rozpadowi, ocet znalazł również szerokie zastosowanie w wielu iberyjskich kopalniach w czasie panowania Kartaginy w Hiszpanii.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ocet