Jak zorganizować wspinaczkę?
Wspinaczka po górach to wspaniały sport, który dostarcza wielu niezapomnianych przeżyć. Warto jednak wiedzieć, że nie każdy może podjąć się takiego wyzwania, a ponadto jeśli już zdecydujemy się to zrobić, powinniśmy koniecznie zadbać o odpowiednie przygotowanie i zaopatrzyć się w potrzebny sprzęt oraz inne rzeczy. Najlepiej będzie wynająć instruktora, który nauczy nas właściwych technik oraz opowie co nieco o tym sporcie, dzięki czemu lepiej zrozumiemy jego zasady i dowiemy się, jak należy go uprawiać, by zadbać o swoje bezpieczeństwo i nie sprawić sobie żadnych problemów. Z taką osobą możemy skontaktować się już na kilka dni przed wyjazdem i zarezerwować konkretny dzień.
Ryzyko i wspinaczka
W powszechnym (chociaż błędnym) mniemaniu, największe ryzyko we wspinaczce związane jest z ekspozycją. W rzeczywistości, ekspozycja sama w sobie nie stanowi zagrożenia, gdyż wspinacze zabezpieczają się przed skutkami potencjalnego odpadnięcia za pomocą asekuracji (o ile nie zdecydują się na wspinanie bez jej użycia).
Faktyczny poziom ryzyka zależy głównie od rodzaju uprawianej działalności oraz umiejętności wspinacza. Ryzyko wypadku na sztucznej ścianie czy w skałkach jest niewielkie, o ile nie popełni się jakiegoś poważnego błędu. W górach, zwłaszcza wyższych, zagrożenia obiektywne w postaci nagłych zmian pogody, lawin kamiennych, śnieżnych czy lodowych sprawiają, że ryzyko wypadku jest większe.
Ponadto, ryzyko przy wspinaniu z asekuracją zależne jest też od jej charakteru ? użycie stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity i ringi ? znacznie je zmniejsza, gdyż wytrzymałość każdego prawidłowo utworzonego punktu wynosi ponad 20 kN (~2t). Natomiast wspinanie się na własnej asekuracji, z użyciem m.in. haków i kości, jest znacznie bardziej niebezpieczne, gdyż nie wszędzie daje się odpowiednio osadzić asekurację i ryzyko wypadnięcia punktu asekuracyjnego jest znaczne.
Najistotniejsza różnica w niebezpieczeństwie pomiędzy wspinaczką a innymi dziedzinami działalności ludzkiej leży nie w wielkości zagrożenia wypadkiem, ale w jego najczęściej bardzo poważnych, często terminalnych, konsekwencjach. Co więcej, w razie wypadku lub załamania pogody w górach zarówno zespół, jak i samotny wspinacz, jest w większym stopniu zdany sam na siebie ? względnie na długotrwałe oczekiwanie na akcję ratowniczą, najbliżsi ludzie mogą się bowiem znajdować w znacznym oddaleniu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Ryzyko
To MUSISZ wiedzieć
Początkowo zaburzenia dotyczą pracy ośrodkowego układu nerwowego. Występuje pogorszenie przypominania, koncentracji, refleksu i spostrzegawczości. Somatycznie następuje wzrost tętna i ciśnienia krwi, co jest reakcją samoobronną organizmu. Następnie przychodzi osłabienie serca i spadek ciśnienia krwi, co prowadzi do omdlenia. Ponadto następuje utrata szeregu podstawowych funkcji organizmu, m.in. pogorszenie zdolności do rozmnażania (powyżej około 4500 m n.p.m.), utrata wagi (nawet do 1 kilograma tygodniowo), nie dająca się skompensować prawidłowym odżywianiem. Zwiększa się ilość erytrocytów we krwi co powoduje jej zagęszczenie, a stosowanie dużych dawek aspiryny w celu jej rozrzedzenia może spowodować owrzodzenie układu pokarmowego.
Klasycznymi objawami ostrego stanu są:
obrzęk płuc
obrzęk mózgu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Choroba_wysoko%C5%9Bciowa